İnsan kendine karşı acımasız olmanın önüne geçmek için kendini rüzgâra bırakıveriyor. Bazen ondan güç alıyor, bazen ona boyun eğiyor.
Ben hangisiyim şu anda? Güç mü alıyorum yoksa kuruyor mu bir yanım?
Belki de beni sürüklemesine izin veriyorum.
Kendime neler itiraf edemiyorum? Güçsüzlüklerimi mi yoksa eksikliklerimi mi? Bunlar aynı şeyler değil, biliyorum.
Gün batıyor, gece doğuyor. Hangisine ait olduğuma nasıl karar vereceğim?
Bu kadar soru işaretini yel değirmenleri çözer mi?
Kim bilir, belki de başlangıçtır.
Güneş batarken mırıldanılan bir şiir, bir hayal gücünün başrolüdür.
Şimdi yeni bir sevda mı olur,
Kimsenin kapını çalmadığı bir inziva mı?
Tutar sıfırdan başlarsın
Yoksa bu ilişkiler, bu zaaflar
Seni yiyip bitirir,
Seni yiyip bitirir,
Dirhem dirhem azalırsın.
Belki hiç söylenmemiş
Bir şarkın vardır.
Henüz koyvermediğin bir kahkaha…
Fırsatın olacak mı bir daha?
Ne bekliyorsun?
Yanılsan da sen yanılırsın.