Babamı kaybettikten sonra hayatı sorgulama saçmalamalarına girmek istemedim hiç. Gerek yoktu çünkü. Dün nasılsam bugün de o olmalıyım dedim kendime. Öyle olmam gerekti sadece. Hepsi bu.
Basit bir hayat yaşıyoruz. Doğup, büyüyoruz. Bazen büyürken ölüyoruz, bazen de doğarken.
Kader diyoruz, geçiştiriyoruz. Sorumluluk azaltıyoruz, vicdan rahatlatıyoruz.
Bize kolay gelen ne varsa sorumluluklarımıza dair, onlar bizi mutlu ediyor. Kaçışları çok seviyoruz.
En iyi yaptığımız şey, gidenin arkasından ağlamak ve onu özlemek.
Yapamadığımız şey ise hiç ölmeyecekmiş gibi kıymet bilmemek ve kalp kırmak.
Halbuki 5 saniye sonramızın garantisi yok.
Hayat, dün 4 kişiden ibaretti benim için. Artık 3.
Bundan sonra madem 3 kişiden ibaret, ona göre bir düzen kurmak gerek.
Güçlü olmak gerek.
Hayat, devam ediyor bizim için.